«Η ταλαιπωρία είναι προσωρινή, τα έργα είναι για πάντα», είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε και να ακούμε κατά τη διάρκεια κατασκευής έργων υποδομών, αυτών μάλιστα που επηρεάζουν και την καθημερινότητά μας όταν κατασκευάζονται.

Τρανό παράδειγμα, το «δικό μας» εδώ στη Θεσσαλονίκη, FLYOVER, καθώς και άλλα παράλληλα έργα που τρέχουν στη πόλη μας και στην ευρύτερη περιοχή της Β. Ελλάδας και όχι μόνο.

Για μας τους πολίτες, το να έχουμε έναν πχ καινούργιο, σύγχρονο αυτοκινητόδρομο όπως ο Ε65 είναι σωτήριο από πλευράς ασφάλειας, αλλά και κόστους, λόγω του καλύτερου οδοστρώματος, της εξοικονόμησης καυσίμων και μείωσης της φθοράς του αυτοκινήτου.

Στην πρόσφατη επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη, επικεφαλής κυβερνητικού κλιμακίου, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στην ομιλία του, έκανε ιδιαίτερη μνεία στα έργα που είναι σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Οδικά, σιδηροδρομικά, στο Μετρό και στην επέκτασή του, σε έργα κατασκευής σχολείων, νοσοκομείων και φυσικά και στην ανάπλαση της ΔΕΘ.

Όμως, τα Έργα, είναι χρήσιμα μόνο όταν δοθούν προς χρήση στους πολίτες;

Εγώ, θα βγάλω έξω την ταλαιπωρία από την κατασκευή οποιουδήποτε έργου, οπουδήποτε στη χώρα, για τους πολίτες.

Όπως είπα και πριν, παράδειγμα για μας, είναι το FLYOVER όπου τις πρώτες εβδομάδες μέχρι να εγκατασταθεί ο εργολάβος και είχαν γίνει οι πρόδρομες εργασίες, είχαμε καθημερινά δημοσιεύματα για μεγάλη κίνηση σε όλους τους δρόμους και ειδικά στον Περιφερειακό μας, για ατυχήματα κλπ.

Βέβαια, στη συνέχεια, οι πολίτες είδαν ότι με την ενεργοποίηση της Τροχαίας στη πόλη μας, η Τσιμισκή και η Νέα Εγνατία, έγιναν κανονικοί δρόμοι και λεωφόροι με πολύ καλή ροή, μόνο και μόνο από την εφαρμογή του νόμου περί παρκαρίσματος και σε συνδυασμό με το Μετρό, η κίνηση μειώθηκε κατά 15% όπως ανακοινώθηκε, μέχρι τώρα. Άσε που έγιναν και όλοι περισσότερο προσεκτικοί στην οδήγηση…

Και έπεται και συνέχεια.

Ένα έμμεσο όφελος. Που θα μείνει.

Όμως, αυτά τα έργα, κάποιος τα κατασκευάζει.

Και πριν σκεφτείτε και πείτε, ότι όλα γίνονται για τις μεγάλες εταιρείες, οι εταιρείες αυτές δεν είναι οι μόνες που έχουν το έσοδο.

Πάντα, οι μεγάλες εταιρείες, συνεργάζονται με τοπικούς υπεργολάβους από την ευρύτερη περιοχή για μεγάλο κομμάτι του μηχανολογικού εξοπλισμού τους και της τεχνογνωσίας τους.

Τα υλικά, είναι από τοπικούς προμηθευτές.

Όμως ένας πολύ σημαντικός συντελεστής, είναι το Ανθρώπινο Δυναμικό.

Σε τέτοια μεγάλα έργα, απασχολείται μεγάλος αριθμός εργαζομένων από πολλές και διαφορετικές ειδικότητες.

Οι περισσότεροι είναι από τη γύρω περιοχή εκτός ίσως από κάποια υψηλόβαθμα στελέχη των εταιριών.

Ένα έργο, δηλαδή, δίνει ζωή σε μια περιοχή και κατά τη διάρκεια κατασκευής του.

Δίνει δουλειά σε κόσμο. Δημιουργεί εισόδημα σε αυτές τις οικογένειες και φυσικά και ευκαιρίες για κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους να εξελιχθούν σε χρήσιμα στελέχη που μπορεί να τα χρησιμοποιήσει η κάθε εταιρεία και αλλού, σε άλλο έργο.

Και η γνωστή αλυσίδα αξίας, ξεκινάει με τους μισθούς, εισφορές, ΦΠΑ, Φόρο Εισοδήματος (ακόμα και με χαμηλό συντελεστή!).

Έτσι λοιπόν, εδώ τώρα στη Θεσσαλονίκη, γίνεται ένας πραγματικός κατασκευαστικός οργασμός.

Δρόμοι, αναπλάσεις περιοχών και πλατειών, σχολεία, νοσοκομεία, το λιμάνι, η σύνδεσή του με τον ΠΑΘΕ και τον σιδηρόδρομο.

Όλα αυτά σημαίνουν, συνεργασία εταιρειών, μελετητές, εργάτες, μηχανικοί, λοιποί προμηθευτές που με τη σειρά τους δίνουν αλλού δουλειά και πάει λέγοντας.

Και χρειάζονται μετά και αυτοί και άλλες επενδύσεις και χρησιμοποιούν τα χρηματοδοτικά εργαλεία που υπάρχουν.

Και έτσι η νώρα μας, εν μέσω ανακατατάξεων και προκλήσεων παγκοσμίως, φαντάζει ως μία νησίδα πολιτικής σταθερότητας και επενδυτικής ανάπτυξης.

Και μέσα από όλο αυτό τον κύκλο, δημιουργούνται τα περιβόητα πλεονάσματα, τα οποία επιστρέφουν στους πολίτες ως παροχές, περαιτέρω μειώσεις συντελεστών φόρων, αυξήσεις αποδοχών και βελτίωσης του βιοτικού τους επιπέδου.

Και αυτό, πάλι, δεν έγινε ούτε τυχαία, ούτε πρόχειρα.

*Ο κ. Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος